Wielu śmieje się i żartuje, że to trasa, którą warto pokonać jedynie dwa razy – pierwszy i ostatni. Muszę przyznać, że podjeżdżając jeszcze od tej łatwiejszej strony byłem w ciężkim szoku gdy zza zakrętu, przed moimi uczami ukazała się ściana, na którą Garmin uporczywie mnie kierował. Podjazd, który kiedyś był końcem etapu Vuelty jest ikoniczny, niesamowicie piękny i równie brutalny. Momentami podjazd ma pod 18% i trzyma. Na samej górze wieje, a przy dobrych warunkach można zobaczyć Ibizę. Trasa zdecydowanie warta podjechania przy dobrych warunkach atmosferycznych, a w przypadku deszczu mniej doświadczonym odradzam, bo hamulce szczękowe w moim przypadku na kołach karbonowych były mocno umowne.
Podobało się? Będzie mi miło jeśli postawisz mi kawę!
Chcesz więcej? Rzuć okiem na pozostałe trasy w przewodniku po Costa Blanca!